П А Т  Н А  Т И Ш И Н А Т А

О,зарем твои тајни раскажуваш
за ехо кое одекнува од пештерата,
дали го слушаш штом очи склопуваш
штом вдишуваш прана на животот.
Мојот пат ме ослепе
не можам да ја видам темнината,
мисли собрани во кутија заклучени со катанец,
во мене ја имам тишината и светлината.
ОМ,моето тело не го чувствувам
лебдеам помеѓу просторот и времето
светлосен бран очи склопувам,
се дели душата,корупка фрлам.
Јас смртничка се венчавам со љубовта,
вселена  моето ехо го ослушна
порака од скриени ѕвезди ми испраќа,
искушение,борба,злото исчезнува.
Плач од ехо ме разбуди,
искушение мојата душа го почувствува
светлосен бран љубов ми подари,
се вратив ,мојот пат заврши.

Даница Петровска

Од книгата„Готска жена„

 

 



 





П Л Е Н

Помеѓу ѕидови на болка чучат искривени слики
реалната слика се изгуби во заспаниот мозок,
можеби црниот демон повторно ме мами,
можеби вампир повторно ја посака мојата крв.
Волкот повторно ги менува своите влакна
неговата природа на изопаченост останува,
каде да се сокријам,каде мир да најдам,
повторно иста болка на касање по душата.
Џелатот повторно сака да касапи ,
малку му се моите исечени раце не се молам,
малку му се моите искршени нозе
повеќе не одам по патот разделен.
Змии отровни моето тело го лазат ,
клетници клетви истурат,
во добри вили се претворија
мислат еве не може да не препознае.
Маската на лицемерност  се симнува,
се разголува вистината за сочувство,
зад сите маски и вистини лежи правата вистина
Џелатот повторно го чека својот плен...

Даница Петровска

Од книгата„Готска жена„