И С К Р И В Е Н А  С Л И К А

Во вистина лага на зборот
искривен ум преточен во илузии,
не се ниту фантазии на изопаченост,
не се ниту мечти во темната душа.
Да беше копиле лагата ќе умреше,
откопана вистина повторно ќе се закопа,
подобра е лагата на искршено огледало,
подобра е вистината на реалната болка.
Таму лежи вистината ,
никнуваат лаги од усти клети
што мир немаат од змискиот јазик,
што мир немаат од камено срце.
Таа што со живот те благослови
ја параш утробата како ѕвер,
тој што отфрлено јагне го прибра
поган јазик по него истураш.
Пастирот молчи ли во својата мизерност,
или се уште оди по змискиот пат,
и сeуште  ли труе се што ќе допре,
и се уште лажни приказни кажува.
Ако вистината молскавично заблеска
многу ќе боли,многу солзи ќе истури,
подобро е да молчи,подобро е да се закопа,
нека останат лагите тие помалку болат...

Даница Петровска

Од книгата„Готска жена„

П А Т  Н А  Т И Ш И Н А Т А

О,зарем твои тајни раскажуваш
за ехо кое одекнува од пештерата,
дали го слушаш штом очи склопуваш
штом вдишуваш прана на животот.
Мојот пат ме ослепе
не можам да ја видам темнината,
мисли собрани во кутија заклучени со катанец,
во мене ја имам тишината и светлината.
ОМ,моето тело не го чувствувам
лебдеам помеѓу просторот и времето
светлосен бран очи склопувам,
се дели душата,корупка фрлам.
Јас смртничка се венчавам со љубовта,
вселена  моето ехо го ослушна
порака од скриени ѕвезди ми испраќа,
искушение,борба,злото исчезнува.
Плач од ехо ме разбуди,
искушение мојата душа го почувствува
светлосен бран љубов ми подари,
се вратив ,мојот пат заврши.

Даница Петровска

Од книгата„Готска жена„

 

 



 





П Л Е Н

Помеѓу ѕидови на болка чучат искривени слики
реалната слика се изгуби во заспаниот мозок,
можеби црниот демон повторно ме мами,
можеби вампир повторно ја посака мојата крв.
Волкот повторно ги менува своите влакна
неговата природа на изопаченост останува,
каде да се сокријам,каде мир да најдам,
повторно иста болка на касање по душата.
Џелатот повторно сака да касапи ,
малку му се моите исечени раце не се молам,
малку му се моите искршени нозе
повеќе не одам по патот разделен.
Змии отровни моето тело го лазат ,
клетници клетви истурат,
во добри вили се претворија
мислат еве не може да не препознае.
Маската на лицемерност  се симнува,
се разголува вистината за сочувство,
зад сите маски и вистини лежи правата вистина
Џелатот повторно го чека својот плен...

Даница Петровска

Од книгата„Готска жена„

Ш Т И Т

Непробоен цврст штит
отровно стрели летаат,
црвени ноќи плач небесен,
црни јавачи бој водат.
Распукна небо на безброј делови
светлосен бран расветли темни ноќи,
црни јавачи ослепеа,непробоен цврст штит
светлоста ја следи со нови победи на штит изрежани.

Даница Петровска

Од книгата„Готска жена„

К У К Л Е Н   Т Е А Т А Р

Трпеливо чекам
ќе заврши првиот чин,
театар со дрвени кукли
конците ги влече некој друг.
Трпеливо чекам
ќе заврши вториот чин,
театар со многу кукли,
конците ги влечат сите.
Трпеливо чекам
ќе завршат сите чинови,
ќе ги скинам сите конци,
без конците е полесно.
Куклениот театар нема душа,
ќе ги запалам сите конци,кукли,
никој повеќе не може да управува,
никој повеќе нема да биде кукла.

Даница Петровска


Од книгата „Готска жена„

П О К А Н А

Ве поканив на вечера,
не дојдовте,
проклета сум,
не сум носена во црква.
Сотона ми е кум.
Мојата душа е проколната.
Испеаните песни
не ги слушнавте,
не се за вашите уши,
душава ми е празна.
Сотона ми кажува стихови,
мојата душа е проклета
Јас сум поет!
Дајте ми друго име!

Даница Петровска

Од книгата „Готска жена„

ДРУГО  ИМЕ

Луѓе!Слушнете!Јас имам втор кум.
Повторно сум крстена,
моето име е бездушна,
попрскана со отрови,крстена без крст.
Бев ѕвезда Даница,
моето прво крстено име,
без светлоста божја потемно е,поцрно е,
не светам,не треперам со сјај.
Изгубена во темнина
ја баран ѕвездата Даница,
го барам моето име,мојот крст,
плачам,молам ѕвезди да засветат, мојот пат го осветлат.

Даница Петровска
Од мојата книга„Готска жена„